ဆီမီးငယ္တဲ့ ထိန္ထိန္။
အိုင္မင္း ေရၾကည္က
ၾကာငါးမည္ ငံုအာစြင့္တယ္
ဖူးပြင့္ခါခ်ိန္။
အသဝါနီ ယွဥ္ကာခ်ဥ္းပါလို႔
လင္းလာတဲ့ ေငြတာရိန္ရယ္
ျပာမွိန္လ်က္ ျမဴေျခဆိုင္း။
ဂါရေဝ
သကၠစၥံ ပဏာေမျဖင္႔
သဒၶါေျခြ ကန္ေတာ့ပြဲကိုလ
မစဲေပါင္ ကုသိုလ္ကိုႏႈိးၾကတယ္
မ်ိဳးၿမန္မာ့တိုင္း။
ဝါဆိုလျပည္႕ေန႔၌ ရဟန္းသံဃာသည္ မိမိတို႕၏ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသင္ခန္း၌ ကပ္ေရာက္၍ သီတင္းသံုးၿပီးေသာ္ သီတင္းကၽြတ္လျပည္႕ေန႔၌ ဝါမွထ၍ ဝါမဝင္မီ ေရွးက အရပ္တပါးဆီသို႔ ေဒသစာရီၾကြခ်ီၿမဲ အတိုင္း ၾကြခ်ီေတာ္မူ၏။
ဤကဲ့သို႔ ဝါဆိုလျပည့္မွ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္အထိ ရက္ေပါင္း၉၀ သီတင္းျပည့္၍ ကၽြတ္လြတ္ေသာေၾကာင့္ဝါကၽြတ္သည္ဟု ေခၚဆိုၾက၏။ ထိုသို႔သီတင္းဝါကၽြတ္ေသာအခါ သက္ငယ္တို႔သည္ သက္ႀကီးရြယ္အို လူႀကီး မိဘ ဆရာသမားတို႔ထံ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ သြားေရာက္၍ ကန္ေတာ့ၾက၏။ ထိုသို႔ ငယ္သူက ႀကီးသူကိုလည္းေကာင္း၊ လူအေပါင္းတို႔က မိဘ ဆရာသမား ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔၌ အျပစ္ရွိခဲ႔ေသာ္ ထိုအျပစ္တို႔မွ ပေပ်ာက္ရန္ ကန္ေတာ့ပါ၏ ဟုဆို၍ ကာယကံေျမာက္္္္္ကန္ေတာ့ၾကေသာ ပြဲေတာ္ႀကီးေပၚေပါက္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ အဘိဓမၼာတရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုလည္း ရည္စူး၍ ဆီမီးထြန္းညွိပူေဇာ္ၾကသည္ ဟူ၍လည္း ဆိုၾကသည္။
က်မ မွတ္မိေနပါေသးတယ္..။ ငယ္စဥ္ ကေလးဘဝက သီတင္းကၽြတ္ၿပီဆိုလွ်င္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ရဲ႕ေရွ႕မွာ ထိုင္ၿပီး“ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ကို သမီးေျပာမွား ဆိုမွား ရွိခဲ႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါ”ဆိုၿပီး ကန္ေတာ့လိုက္တိုင္း“ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔က သမီးေလးကို အၿမဲခြင့္လႊတ္ၿပီးသားပါ” ဆိုတဲ့အေျဖေလးနဲ႔အတူ“သမီးေလးအတြက္” ဆိုၿပီး မုန္႔ဖိုးေပးၿပီး အိမ္တြင္း သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ကိုက်မတို႔ မိသားစု ၃ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆင္ႏႊဲၾကၿမဲ။ သိမ္ႀကီးေစ်းက ေဖေဖဝယ္လာတဲ့စကၠဴမီးပုန္းေလးေတြကို အိမ္ေရွ႕ဝရန္တာမွာ အလွဆင္ရင္း ေမေမရဲ႕လက္ရာ လၻက္သုတ္နဲ႔ေရေႏြးပူပူေလးကို မိသားစု၃ေယာက္ ထိုင္းၿပီး စားခဲ့ဖူးတယ္။ကေလးပီပီ မီးေဆာ့ခ်င္တဲ့က်မဟာ မီးဖိုေစာင့္နတ္၊ ေရခ်ိဳးခန္းေစာင့္နတ္၊ ေျမေစာင့္နတ္၊ ေက်ာက္ျပင္ေစာင့္နတ္၊ ေလွခါးေစာင့္နတ္ အစရွိတဲ့ နတ္မ်ားကို ပူေဇာ္ဖို႔ ဖုေယာင္းတိုင္ထြန္းတဲ့တာဝန္ကိုယူရင္း ေလတိုက္လို႔ မီးၿငိမ္းသြားတဲ့အခါ အေျပးေလး မီးညွိရင္း မီးေဆာ့ခဲ့ဖူးတယ္။
သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ ညေစ်းတန္းကို ေဖေဖ ၊ေမေမတို႔နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တိုင္းလည္း ေတြ႔သမွ် မုန္႔ပဲသားရည္စာမ်ားကို စားၿပီး ဗိုက္ျပည့္တဲ့အခါ ေဖေဖ႔ပခံုးထက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း မိသားစု၃ေယာက္ အိမ္ၿပန္လာခဲ့ၾကတဲ့ဘဝေလးကို က်မ ျပန္စဥ္းစားရင္း က်မ မ်က္ရည္လည္လာမိတယ္။
အသက္ႀကီးမွ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ၾကတဲ့ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႕ဟာ တဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ႔ က်မကို အရမ္းခ်စ္ၾကပါတယ္။ ေမေမကေတာ႔ မိန္းမပီပီ သမီးမိန္းခေလးျဖစ္တဲ့က်မကို မိန္းမတို႔တတ္ထားသင့္သည့္အိမ္တြင္းမႈကိစၥအဝဝနဲ႔ အိမ္ရွင္မပီသေအာင္ သင္ေပးရင္း က်မကို မ်က္ႏွာသာေပးေလ့မရွိပါဘူး။ေဖေဖကေတာ့ က်မဘာလုပ္လုပ္ ေခါင္းေလးတညိတ္ညိတ္နဲ႔ၿပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနတတ္တဲ့သူပါ။
ေဖေဖ့ရဲ႕ အားေပးမႈေၾကာင့္ က်မဟာ မူလတန္းအရြယ္က စလို႔ ေနရာတကာမွာ ပါေလရာျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ေက်ာင္း ကာယ အားကစားအသင္း၊ ဘင္ခရာအသင္း၊ ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲ၊ ပညာရည္ထူးခြန္ဆုေတြနဲ႔က်မဟာ ေဖေဖရဲ႕ ပစားေပးမႈႈေၾကာင္႔ “မစြာေတး”ေလးျဖစ္ခဲ႔ရသတဲ႔... း)
က်မကို ေဖေဖက ပစားေပးၿပီး ေမေမကႏွိပ္ကြတ္... က်မက စြာတူးလန္ေနေအာင္ ျပန္ေျပာၿပီးလို႕ ... သီတင္းကၽြတ္ေရာက္တိုင္း မိဘေတြကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ျပန္ေတာင္းပန္...
ဒီလိုနဲ႔ပဲ..မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ခဲ႔ရတဲ့သီတင္းကၽြတ္ေရာက္တိုင္း ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ရဲ႕ေရွ႕မွာလက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေတာင္းပန္ကန္ေတာ႔ရင္းမုန္႔ဖိုးေတြ တေပြ႕တပိုက္ႀကီး ရခဲ့တဲ့က်မတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုေလးရဲ႕ ဘဝဟာအခုေတာ႔ ဟိုးးးးး အတိတ္ဆီမွာ က်န္လို႔ေနခဲ့ပါၿပီ..။
အခုေတာ့လည္း သီတင္းကၽြတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း........ ကြယ္လြန္သြားၾကၿပီၿဖစ္ေသာ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ႔ကိုတမ္းတမွန္းဆ ကန္ေတာ့ရင္း........
မိဘအရြယ္ လူႀကီးသူမမ်ားကို မိဘအမွတ္နဲ႔ ကန္ေတာ႔ရင္း....
မီးပုန္းေလးေတြကိုျမင္တိုင္း...
ညပြဲေစ်းတန္းမွာ ေလွ်ာက္လည္ေနၾကတဲ႔ မိသားစုေတြကိုျမင္တိုင္း...
ဖခင္ရဲ႕ပခံုးထက္မွာ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးငယ္ေတြကိုျမင္တိုင္း...
က်မေလ....ဟိုးးးးးး အေဝးဆီက မိသားစုေလးကို လြမ္းတယ္...
ေၾသာ္....ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ...သီတင္းကၽြတ္ဆီ......
ဝန္ခံခ်က္။ ။ ကဗ်ာႏွင္႔ အေပၚဆံုးအပိုဒ္ကို ဆရာေမာင္ထင္ေရးသည္႕ ၁၂လရာသီမွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။
26 comments:
ဟယ္ ေအာက္ဆုံးကပုံကငယ္ငယ္ကပုံလား
ခ်စ္စရာေလးေနာ္....
အေပၚကအေဖနဲ႔အေမထင္တယ္
ဂ်က္လဲလြမ္းလုိက္တာ.....
ဘာပဲြေတာ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အိမ္ကုိလြမ္းမိတယ္။
ခုဆုိေညာင္ေရႊေဖာင္ေတာ္ဦး
ေရွ႔လဆုိရင္ေတာင္ၾကီးတန္ေဆာင္တုိင္
ဒီဇင္ဘာဆုိရင္ႏွစ္ကူးလဲအရမ္းစည္တယ္။
အခ်စ္ျဖင္႔ jasmine
နတ္နတ္ရယ္.......ကၽြန္ေတာ္လည္းလြမ္းေနတာ...ခက္တာ
ကဘာကိုဘယ္လုိလြမ္းရမွန္းကိုမသိတဲ့ ဟာတာတာအလြမ္း
ႀကီး....:)))
လြမ္းစရာေကာင္းလိုက္တာကြယ္... ဖတ္ရင္းလိုက္လြမ္းမိတယ္... သူငယ္ခ်င္းငယ္ငယ္တုန္းကမ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ...ၾကီးလာေတာ႔ ေခ်ာလိုက္တာ
ပိုလြမ္းသြားေအာင္ေျပာျပလို္က္ဦးမယ္ ခုနတ္သမီးတို႔ေနတဲ႔ ေရေက်ာ္မွာ သီတင္းကၽြတ္ပြဲေစ်းဒီႏွစ္ျပန္လုပ္တယ္ ေတာ္ေတာ္စည္တယ္ေျပာတယ္ ကိုယ္ကေတာ့ လူမ်ားတဲ႔ေနရာနဲ႔မတည့္လို႔မသြားျဖစ္ဘူး...။
အမၾကီး..
စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ ဒီလိုပဲေပါ့ ။
ရည္စိတ္သန္စြာနဲ႔ အာရုံျပဳျပီး ကန္ေတာ့တဲ့အခါ
သူတို႔ ေတြလည္း ေကာင္းရာ ဘံု ဘ၀ ကေန သာဓု ေခၚေနမွာပါ။
လြမ္းသြားပါတယ္ဗ်ာ....
တကယ့္ကို ေကာင္းပါတယ္
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႕ မမ ပံုေလးပဲ :):) အမွတ္တရ ပံုေလးေတြၾကည့္ရင္း လြမ္းေနမယ့္မမကို ၿမင္ေယာင္မိပါရဲ႕ .... မမေရ..။
a
လြမ္းစရာေကာင္းေအာင္ ေရးထားပါလား
ဖတ္ၿပီး အဖုိးအဖြား အေဖေမေတြကုိ သတိရမိပါသည္၊ ေက်းဇူး…..
မေရ
ေပ်ာ္စရာသီတင္းကြ်တ္ျဖစ္ပါေစေနာ္..
ခ်စ္တဲ့ညီမ blackroze
ငယ္တုန္းက မိဘ ဘိုးဘြားေတြနဲ႔ အမ်ိဳးေတြကို လိုက္ကန္ေတာ့တာ သတိရမိတယ္။ အခုေတာ့ေဝးေနျပီေလ....။
ခရီးသြားေနလို႔ ေနာက္က်သြားတာ ခြင့္လႊတ္ေနာ္...။
ခင္တဲ့
ေမသိမ့္
သီတင္းကၽြတ္ျပီေနာ္ အပိ်ဳႀကီး ....
ခ်စ္စရာမိသားစုရဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သီတင္းကၽြတ္ အခါသမယေလးကို ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာ...။ ညီမေလးရဲ႕ ငယ္ဘ၀ပံုေလးက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ...။
သီတင္းကြ်တ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ကေလးဘဝေလးေတြက ကိုယ္စီကိုယ္စီ က်န္ေနခဲ့ပါျပီ။
ဒါေပမယ့္ ျပန္ေတြးတိုင္း မၾကာေသးသလို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေနရတုန္းပဲ။
ေနာက္ဆိုရင္ အကန္ေတာ့ခံ အရြယ္ကိုပါ ျဖတ္သန္းရအံုးမယ္။ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ျမဴးတာကို ၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးၾကရအံုးမယ္။။
မဂၤလာပါနတ္သမီးေရ..သီတင္ကြ်တ္အခါသမယမွာ...စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ကုိယ္၏က်နး္မာျခင္းနဲ႔
ျပည့္စုံပါေစ......
ေရႊဝန္းရတနာ...
မဂၤလာပါ
မဂၤလာပါ
မဂၤလာပါ
ေခ်ာတဲ႕သူမ်ားက်ေတာ႕ ငယ္ဘ၀ကတည္းက ဇာတိျပတာပဲမမေရ း)
ခင္တဲ႕
မဒိုးကန္
နတ္သမီးရဲ့ လြမ္းစရာ သီတင္းကၽြတ္ေလးကို လာခံစားသြားတယ္....... မိသားစု ဘ၀ေလး အားလံုးေတာင့္ တ ၾကတာပါပဲဗ်ာ။
စိတ္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
အိုး..ငယ္ငယ္တုန္းပံုေလးေပါ့ း))) cute !!
အလုိ ေရေက်ာ္သူဆုိပါလား.. ေရေက်ာ္ သီတင္းကြ်တ္ ျပန္စည္ေနျပီဆုိေတာ့ ၀မ္းသာစရာ အရင္က အိမ္ေရွ ့မွာ ဒယ္အုိးမွာ ေလးေဒါင့္အေပါက္ပါတဲ့ သံျပားေပၚ ဆံမႈန္ ့ေတြ ဇကာခ် အုန္းထန္းညက္ယုိထဲ့ ေအာက္မီးနဲ ့ကင္တဲ့မုန္ ့(ဆပ္တဖူးလုိ ့ထင္တာဘဲ) သိပ္ျကိုက္တာ စားရခဲတယ္ သီတင္းကြ်တ္ေစ်းသည္ေတြ လာေရာင္းမွ စားရတာ။ ေျမာင္းျကီးလမ္းက အကိုျကီးေတြ မိန္းမလုိ ၀တ္ကတာေတြ ဓမၼာရံုေရွ ့အမိႈက္ပံုမွာ ဇတ္စင္ေဆာက္ျပီး မိုးျကိုးငွက္ငယ္ကေလးမ်ား (နာမည္ေျပာင္ မုန္ ့ျကြပ္ငွက္ငယ္ေလးမ်ား) ကတာ ျကည့္ရတာေတြ လမ္းတေလ်ာက္လံုးက ၀ါးတုိင္မွာ သြယ္ထားတဲ့ ေရာင္စံုမီးပံုးေလးေတြ ေရေက်ာ္ထိပ္က ဦးေမာင္ေမာင္ ဆပ္ကပ္နဲ ့ခ်ားရဟတ္ျကီးေတြ...
ေနာက္ဆံုးသတိရတာက အေမအေဖတုိ ့ကို ကေတာ့ရင္ မုန့္ ့ဖုိးရတာ အလြမ္းဆံုး း-)
ညီမရဲ့ မမေရေက်ာ္သူ
လြမ္းရတဲ့အျဖစ္ေတြထဲမွာ မိဘကို လြမ္းရတာက ပိုခံရခက္တယ္ညီမေရ။ ေန႕ထူးေန႕ျမတ္ေတြဆို အစ္ကိုတို႔လည္း အိမ္ကိုလြမ္းမိတယ္။ အေ၀းမွာေနရတာတူတဲ့အတြက္ခံစားမႈေတြကပိုတူၾကပါ တယ္။ ညီမကေတာ့ မိဘေတြမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ပိုလြမ္းမိမွာပါပဲ။ စာနာမိပါတယ္။
လာဖတ်သွားပါတယ် မေရ
မ ကငယ်ငယ်တုန်းကပံုေလးလည်းြကည့်သွားပါတယ်။
အရမ်းလှပါတယ် မရယ်
မမနတ္သမီး
စာလဲပို ့မရ။ မန္ ့လို ့လဲမရ....
သီတင္းကၽြတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ဝင္းမင္း
ကၽြန္ေတာ္လည္းမိဘႏွစ္ပါးကုိျပန္မကန္ေတာ႔နုိင္ဖူး
ေနာက္လမွကန္ေတာ႔ျဖစ္ေတာ႔မယ္ ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါရဲ႕
ၿပီးေတာ႔ေလ အဟိ
သီတင္းကၽြတ္ၿပီေနာ္ အစ္မ း)
ေမာင္ဘႀကိဳင္
Post a Comment